قرصِ ماهَت شدم امّا تو آسمان نشدی هنوز تب داری انگار! ❤❤❤❤❤ برگرد بیا بار دگر شب سحری کن بر گوش دلم زمزمه های دگری کن من عاشقمو پای گریزم ز تو مرگ است...

آدم محنت کشیده زود گریان می شود گوشه ای پژمرده و، سردرگریبان می شود هیچ مهری، هیچ لطفی را نمی خواهد دگر بی سبب دلگیر، از این و هم از آن می شود بعد...

زمزمه های غزل کمی دلگیرم از دنیای بی رحم و غم آلوده و فردایی که در فنجان فالم تار می افتد غمی بر شانه های من نشسته گرچه حقم نیست ولی از بیم ان...

همخوابِ غم و دردم ، در بسترِ آلوده ای کاش که عطرت را ، از سینه بشویَم من ” یک عمرِ که شبگردی ، تاوانِ گناهم شد بر پای پر از تاول ، باید...

مهتاب عاشقی آئینه ها به دیدن تو خو گرفته اند پروانه ها دوباره هیاهو گرفته اند گلبرگ های تازه ی باغ نگاه من از عطر هر تبسم تو بو گرفته اند چشمان تو تجلی...

نوشتن زنانه همیشه درد نیست… میشودگاهی انگشتانت را جای اینکه در خون جگر فرو کنی ، رنگ کنی و شعرهای رنگی بخوانی موهایت را ببندی و با رژها توی آینه خیالبافی کنی میتوانی عطر...

سوگند به تو! وقتی گونه هایت در رگ شعرم سرخ و سفید می شود… ❤❤❤❤❤ دو سوی خیابان دو گونه التهاب رّد پیکره ها را می زد: مردان در امواج گیسو پارو می زدند...

از پای شعرم که در قلب یخی ات لغزید کلماتی شکسته بر جا مانده که در هر تکه ی آن انعکاس آرزوهایم هذیان بودنت را مرور میکند. ❤❤❤❤❤ از رد پای مردانه اش که...

تو با کدامین دسته مرغان مهاجر رفتی؟! که هیچ فصلی نشان از تو ندارد و هیچ نسیمی طراوتت را. دیگر حتی آسمان هم حال مرا خوب نمی کند… مگر غروب هایش که رها می...